Rouwtijd

Bij elk voorbeeld in de Bijbel waar iemand overlijdt, zien we dat er een periode van rouw is. Deze wordt echter ook bewust beëindigd met een ‘en toen de rouwtijd over was…’. Rouwen is een normaal proces, voor een bepaalde periode, maar kent wel een eind. En dan verder… ………………….Hoe?

Waar anders halen we de kracht om te troosten vandaan, als we zelf niet getroost worden door de Grote Trooster. De Heere ziet om naar de treurenden. Maar tegelijkertijd vraagt Hij ook van óns om onderling om te zien naar elkaar, dus óók naar de treurenden.

Er alleen voor staan:

Rouwende staat er al snel alleen voor. Veelal worden ze geconfronteerd met allerlei opmerkingen als:

-ben je er nog niet overheen

-je verdriet moet nu maar eens over zijn

-als het eerste jaar maar voorbij is

-je zult zien dat je je beter voelt als alle verjaardagen en feestdagen een keer geweest zijn

-je moet leuke dingen gaan doen, dan wordt je aandacht afgeleid; dan slijt het vanzelf.

Dergelijke opmerkingen kunnen we overboord gooien. Het is onzin om te denken dat je na een jaar het verwerkt zou hebben. Na een jaar wordt het gemis juist akelig duidelijker. Er is geen ideaal rouwproces. En er bestaat zeker geen standaardduur voor een rouwproces. Hoe belangrijker het verlies, hoe dieper de pijn. Ieder moet zijn verlies op zijn eigen manier verwerken. Het moet passen bij het verdriet en de manier van leven. Het is onmogelijk om te zeggen hoe iemand moet rouwen. Wel kunnen we mensen helpen hierbij.

De pijn van het verlies van wat is geweest, zet het rouwproces in .Dat het inhoudelijke verloop van een rouwproces verschilt per persoon maakt onderstaande beschrijving duidelijk.

Thirza is een jongen vrouw die veel heeft meegemaakt in haar leven. Door een auto-ongeval verloor zij 16 jaar geleden haar hele gezin.

16 jaar geleden heb ik bij een auto-ongeval mijn beide ouders en 2 zussen verloren. Daardoor bleef ik als enige van ons gezin achter. Zelf overleefde ik het ongeval en kwam ik 16 jaar geleden in een rouwproces terecht. Ik was 11 jaar en wilde van rouwen weinig weten, moest van mezelf sterk zijn en doorgaan.

Dat heb ik dan ook gedaan, verschillende keren heb ik hulp gehad maar altijd van korte duur want ik

loste het zelf wel op. Dat heb ik jaren volgehouden, door positief te zijn, altijd dankbaar te zijn met wat ik van de Heere kreeg. Ik ben getrouwd met een hele lieve en zorgzame man die mij in alles steunt, ik heb fijne schoonouders/familie en heb 2 hele lieve en gezonde kinderen.

Daar ben ik de Heere tot op deze dag zeer dankbaar voor en ook hoe Hij mij overal doorheen hielp. Maar 2 jaar geleden ging het niet meer, het liefst wilde ik hele dagen slapen. Dan had ik vreselijke dromen en zag overdag niets meer zitten.

Toen hebben mijn man en ik besloten dat het tijd werd om te gaan onderzoeken wat er mis was.

En zo kwamen wij terecht bij praktijk den Uijl. Zij hebben door al de gesprekken mij geleerd dat rouwen mag. Dat je niet altijd vrolijk en blij hoeft te zijn, maar dat er ook zeker plaats mag zijn voor verdriet en gemis. Natuurlijk had ik dat ook in het verleden maar dat deelde ik nooit met iemand, niemand mocht zien dat ik verdriet had. Nu, na 2 jaar durf ik gewoon te zeggen als het even niet gaat of dat je, je alleen voelt of verdrietig. Ook het geloof in de Heere en het gebed zijn dingen wat we nooit moeten vergeten als het om rouwen gaat,  wie kan er beter troosten dan Christus zelf? Daarbij heeft Hij mensen geschapen met de gaven om ons te helpen bij een rouwproces. Ik heb geleerd dat rouwen mag. Ook zoveel jaren later. Ik heb geleerd mezelf de tijd te gunnen om te rouwen. Eerlijk te zijn tegenover mezelf en degene die om mij heen staan. Er zijn momenten dat het even niet gaat, dat ik hen mis en het leven wat ik had. Dan pak ik een foto en huil………… zet ik die cd op waar ik zoveel herinneringen aan koester en mag ik verdrietig zijn. Ik heb geleerd te praten met

Praat met je man, vrouw vriend of vriendin over jou gevoelens laat ze diep van binnen kijken.

Dat geeft rust en door uiting te geven aan je gevoelens van rouw geef je het een plaats in je leven en in die van de ander!