Rouwen is persoonlijk

Het perfecte rouwproces bestaat niet. Er zijn geen regels, handleiding of iets anders hoe het moet. Wel allerlei opvattingen hoe we verwerken horen te doen. Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier. De een door veel te praten, de ander door te schrijven, weer een ander door bezig te zijn.

De Bijbel spreekt in vele bewoordingen over rouw. De emoties verdriet en wanhoop worden daarbij vaak genoemd. Emoties mogen er zijn en mogen worden geuit. Ook de Heere Jezus heeft verdriet wanneer Zijn goede vriend Lazarus is gestorven.
Emoties mogen dus, moeten misschien wel. Wanneer we alle emoties inslikken dan worden we ziek. Wanneer we net doen of er niets aan de hand is dan is dat ook niet helpend. In de praktijk zien we ook een teveel aan emoties of ontkennen van het verlies. Deze mensen kunnen verzanden in een depressie en missen de mogelijkheid om hun leven weer op te pakken.
Wanneer er sprake is van ernstig rouw is het raadzaam professionele hulp te zoeken.

Zoals bij iedere rouw is het nodig om verdriet te begrenzen. Dat houdt in dat je jezelf structuur gaat bieden: eten, drinken, slapen en bewegen. Wanneer het verdriet gaat overheersen dan wijken de verantwoordelijkheden. Dit kan ten koste gaan van jezelf, je man en kinderen. Structuur en al gaande dat het langer duurt het oppakken van de dagelijkse dingen helpen bij de verwerking.